Kent u het oude (vroeg 1800) pelgrimsliedje Wayfaring Stranger? Door ontelbare artiesten vertolkt als Johnny Cash, Eva Cassidy, Emmylou Harris, Jack White. Blijkbaar spreekt pelgrimeren veel mensen aan. Luisterend naar het betreffende liedje komen associaties boven met sterven, dood, loslaten, op weg gaan en wel te voet. Stap voor stap. Op het langzaam ritme van de ziel.
Lopen doen we helemaal zelf. Geen hulp van machines, die hun eigen maat en ritme opleggen. We trekken al lopend weg uit de machinegeest, waar ons hart/ziel/geest wordt als een automaat. Waar gedachten ronddraaien in kleine cirkeltjes, zonder contact met de ruimte die ons omvat. Door te lopen ontspant de geest en keren we terug naar een maat die ons organisme beter past. De open ruimte waarin we ons begeven, geeft een nieuw richtsnoer voor ons handelen, zodat we niet meer zelf alles hoeven bepalen, dragen en regelen, alsof de wereld valt of staat met onze eigen inspanningen. Het opent onze zintuigen, plaatst ons in directe interactie met de hemel en de aarde, mensen, dieren, planten, bomen, elk met hun eigen aard en structuur.
Pelgrimeren als spirituele reis betekent ook luisteren. In het hart van elk spiritueel pad komen we dit soort luisteren tegen. Ons latente zelf, het zelf dat in ons sluimert en geboren wil worden, laat zich in dit tempo makkelijker horen. Dat sluimerende zelf wil tot bestaan gewekt worden. Mogen we erop vertrouwen dat het zich gaande de weg aan ons zal ontvouwen?
Helpt de open ruimte ons? Mogen we uitgaan dat de kracht van onze intentie ergens een antwoord vindt? De ervaring van velen, die met lef hun leven leidden, gaat ons hierin voor. Zij raden aan: stem jezelf af op waartoe je geroepen wordt. Het brengt gebeurtenissen tot stand die geen causaal verband lijken te hebben (synchroniciteit – Joseph Jaworski). Ga op pad en luister en kijk aandachtig naar wat van binnenuit boven komt drijven. Laat je drijven als op water, je doet het zelf en ook weer niet… Zie af van je eigen kleine wil, maar luister wat geboren wil worden (Martin Buber. De grote wil, het universum…). Dus U wil geschiedde…. In plaats van mijn wil, vanuit mijn kleine zelf. Wat wil via jou geboren worden? Wat heeft de aarde nodig? Hier wordt een soort van viervoudig luisteren gevraagd zoals de monnik Benedictus beoefende.
Luisteren naar jezelf – wat heb jij te bieden? Wat is jouw gift aan de wereld? Luisteren naar de ander – wat heeft de wereld nodig? Luisteren naar de omstandigheden – waar zitten barsten? Wat wil geboren worden? En luisteren naar God, (vertaal voor het gemak dat woord maar als Liefde). Draagt wat het licht wil zien bij aan een vriendelijke, liefdevolle samenleving, organisatie of dienst? Is het geweldloos naar de aarde en al wat op haar leeft?
Diep luisteren is een bijzondere en ongewone daad vol lef. We are inhabitants of a culture that knows how to speak but not how to listen. (Gemma Conradi Fiumara) Pelgrimeren is ‘de poort uit’ is het waagstuk van de weg. Geloven dát er een weg is. Vertrouwen dat je die weg zult vinden. Lef houdt verband met leven. Laat de tocht beginnen met kiezen voor Leven. Als een soort van exodus, net als Abraham, die wegtrekt uit zijn verleden, uit zijn afhankelijkheden, uit alle zekerheden. Op hoge leeftijd geroepen door God om met zijn hele familie en hele hebben en houden op te staan en het onbekende tegemoet te gaan. (Claudia Theinert). Vertrouw je toe aan de stem van je hart, die resoneert met de open ruimte, als betrouwbare gids. Om zo dichter bij je bestemming te komen. “Je bestemming is datgene wat je altijd hebt willen doen. In het begin van zijn jeugd weet iedereen wat zijn eigen bestemming is. Op die leeftijd is alles duidelijk, alles is mogelijk en niemand is bang om te dromen van alles wat hij zou willen doen met zijn leven. Maar met het verstrijken van de tijd steekt een geheimzinnige kracht de kop op, die probeert te bewijzen dat het onmogelijk is de eigen bestemming waar te maken.” (Paulo Coelho)
Loop in dialoog met het universum: dat wil zeggen bekijk al wat op je pad komt, elke respons die je krijgt, eens vanuit de aanname dat het universum je wil helpen. Niet langer praten over in beweging komen, maar daadwerkelijk opstaan en gaan. In het gaan van de weg tot begrip komen. Ook de stilte onderweg haar werk laten doen. Zwijgen als pelgrimage op zich! Speaking at length about something does not offer the slightest guarantee that thereby understanding is advanced. (Heidegger). De pelgrim is het oerbeeld van de verandering. Hij gaat op reis om antwoord op zijn levensvragen te vinden. En luisteren is daarbij een geschikter hulpmiddel dan spreken. (Uit “Wijsheid van pelgrims” van Anselm Grün).
In beweging komen door al wandelend ruimte te geven aan vragen als: Wat heeft meer aandacht nodig in mijn leven en werk? Waarmee zet ik mijzelf knel? Wat loopt op dit moment niet lekker in mijn organisatie? Waar heeft mijn klant/medemens/medeschepsel behoefte aan? Wat gaat niet goed in de wereld? Waar heeft de aarde behoefte aan? Wat zie ik door de barsten die hier en daar ontstaan? Wat wil geboren worden? Wat heb ik te bieden? Wat is mijn unieke gift aan de wereld? Schenk ik de wereld het beste van mezelf of houd ik mezelf in?
Mocht je zelf zin krijgen om mee te lopen, de kleine luisterpelgrimage is een driedaags onderdeel van de leergang Leiderschap en Spiritualiteit. Maar het kan ook heel goed als los onderdeel op aanvraag van bedrijven en organisaties die willen regenereren en innoveren. Via de verbeelding, diverse meditatievormen, en dans krijgt uw team zicht op nieuwe mogelijkheden. Zie voor meer informatie https://www.broze.nl/luisterrijk-leiderschap-een-kleine-luister-pelgrimage/
Geef een reactie